ગુજરાતી સૉનેટકાવ્યો/છેલ્લું દર્શન

૧૨. છેલ્લું દર્શન

રામનારાયણ વિશ્વનાથ પાઠક ‘શેષ’

ધમાલ ન કરો, -જરાય નહિ નેન ભીનાં થશો.–
ઘડી બ ઘડી જે મળી-નયનવારિ થંભો જરા,–
કૃતાર્થ થઈ લો, ફરી નહિ મળે જ સૌંદર્ય આ,
સદા જગત જે વડે હતું હસન્તું માંગલ્ય કો!

ધમાલ ન કરો, ધરો બધી સમૃદ્ધિ માંગલ્યની,
ધરો અગરુ દીપ ચંદન ગુલાલ ને કુંકુમ;
ધરો કુસુમ શ્રીફલો, ન ફરી જીવને આ થવે.
સુયોગ અણમૂલ સુંદર સુહાગી માંગલ્યનો!

ધમાલ ન કરો, ન લો સ્મરણ કાજ ચિહ્‌ને કશું,
રહ્યું વિકસતું જ અન્ત સુધી જેહ સૌંદર્ય, તે
અખંડ જ ભલે રહ્યું, હૃદયસ્થાન તેનું હવે
ન સંસ્મરણ વા ન કો સ્વજનયે કદી પૂરશે.

મળ્યાં તુજ સમીપ અગ્નિ! તુજ પાસ જુદાં થિયેં,
કહે, અધિક ભવ્ય મંગલ નથી શું એ સુંદરી?