અભિમન્યુ આખ્યાન/કડવું ૪૬

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
કડવું ૪૬
[પાંચમે કોઠે અભિમન્યુ એના જુસ્સાથી દુર્યોધન આદિને કંપાવે છે.]


રાગ દેશાખ

વાયક સંજયનાં સાંભળી રે, બોલ્યો ધૃતરાષ્ટ્ર રાય;
લક્ષ્મણકુંવરના નાશનો રે, વાગ્યો, હૃદય મધ્યે ઘાય :          ૧

‘મારા પુત્રજી રે, એમ ન કીજે નાટ;
આલિંગન દીજિયે રે, હું ઘેર જોઉં છું વાટ.          ૨

સંજય બાપડા રે, કાં પીડે છે બેસી પાસ?
જીત પાંડવ તણી રે, કહે છે પુત્ર તણો રે નાશ.          ૩

પછે આગળ શું થયું રે? કેમ જીત્યો દુર્યોધન?
પછે તે કોણે મારિયો રે, અર્જુન-વ્યંડળ કેરો તન?’          ૪

સંજય ઓચર્યો રે : ‘કાં પામો મન વ્યથાય?
શોકને પરહરો રે, તો કહું આગલી કથાય!          ૫

કુંવર તમ તણો રે, તે પડ્યો ધરણે બળવંત;
પાંચમે કોઠે આવિયો રે, અભિમન્યુ અધરે દંશતો દંત.          ૬

ગુલ્મે આથડ્યા રે, સામા પાંડવ કેરા જોધ;
કૌરવ તૂટી પડ્યા રે, અંતર કરીને બહુ ક્રોધ.          ૭

અભિમન્યુ આગળે રે, જેમ મૃગપતિ તરસે કુરંગ;
દીઠો આવતો રે, કાંપ્યાં અધર્મીનાં અંગ.          ૮

થરથર ધ્રુજાવતો રે, જાણે હવડાં કીધો નાશ;
રખે મને મોકલે રે, મારા પુત્ર કેરી પાસ.’          ૯

વલણ
રખે પુત્ર પાસે મોકલે, એમ કાંપ્યો દુર્યોધન રે;
હવે કેમ વ્યૂહમાં પેસતો, અર્જુન કેરો તન રે.          ૧૦