કંદરા/ખેલ

ખેલ

સાપની કાંચળી પહેરી લઈ સાપણની આંખોમાં ઝબકું છું.
સાપણ મને સાપ માની લઈને ભાવવિભોર થઈ જાય છે.
ધીરેથી સરકતી મારી પાસે આવે છે.
હું એને દૂધ પીવડાવું છું.
એ એની લબકારા મારતી જીભ મારા મોંમાં મૂકે છે.
હું એની જીભ ખાઈ જઉં છું.
હજી પણ એ મને ઓળખતી નથી.
હું એને એક કરંડિયામાં નાખી દઉં છું.
એ ઢગલો થઈને બેસી જાય છે અંદર.
એક દિવસ ખૂબ મેદનીની વચ્ચે
હું એને બહાર કાઢું છું.
પણ, એ તો ઇચ્છાધારી નાગણની જેમ
વેશ બદલીને, ટોળામાંનાં લોકોની વચ્ચે જ,
ઊભી રહી ગઈ મારો ખેલ જોવા!
હું ડમરું વગાડું છું.
ચણીયા-ચોળી પહેરેલી વાંદરી નાચે છે.
અને એ ખુશ થઈને તાળીઓ પાડે છે.
❏