કોડિયાં/ખાલી ખપ્પર

ખાલી ખપ્પર

સાંભળ ધનુષ્યના ટંકાર:
ખડું ના કોઈ: કોના ભાર?
એક ઊભો છે માડીજાયો હજારને હંફાવે;
વજ્ર-કદમ ભરતો એ ચાલે: ધરતી ધણણ ધ્રુજાવે:
          પ્રકટ્યો દવ આ કોણ શમાવે?
          કોણ ઊઠીને આગે આવે?
          શૂરા સાથે શાનું ફાવે?
ભારતનો મગદૂર સિપાઈ
શૂરાઓ સૌ ભેગા થાય:
ઊઠો, આ રણગીત ગવાય:
શૂરાઓનો સાદ પડે ને સૂતા બેઠા થાય:
દૂધમલ દીકરા દેખી માને કોઠે દીવા થાય;
          ગંગાનાં રાતાં શાં નીર!
          એક પડે ત્યાં બબ્બે વીર!
          હિમડુંગર ગાજે ગંભીર!
          મરવા થનથન થાય અધીર!
પ્રલયકાળના દિશદિશ વાતા સોળેસોળ સમીર!
માતાનું ખાલી ખપ્પર એ ઊણું ર્હે ન લગીર!

12-2-’29