કોડિયાં/પૂજારી

પૂજારી

ઘંટના નાદે કાન ફૂટે માર,
          ધૂપથી શ્વાસ રૂંધાય;
ફૂલમાળા દૂર રાખ પૂજારી,
          અંગ મારું અભડાય:
                   ન નૈવેદ્ય તારું આ!
                   પૂજારી, પાછો જા!
મંદિરના આ ભવ્ય મહાલો
          બંધન થાય મને;
ઓ રે, પૂજારી! તોડ દીવાલો,
          પાષાણ કેમ ગમે?
                   ન પ્રેમનું ચિહ્ન આ!
                   પૂજારી, પાછો જા!
એરણ સાથ અફાળે હથોડા
          ઘંટ તણો ઘડનાર;
દિન કે રાત ન નીંદર લેતો:
          (ને) નૈવેદ્ય તું ધરનાર?
                   ખરી તો એની પૂજા!
                   પૂજારી, પાછો જા!
દ્વાર આ સાંકડાં કોણ પ્રવેશે?
          બ્હાર ખડી જનતા;
સ્વાર્થ તણું આ મંદિર બાંધ્યું,
          પ્રેમ નહિ પથરા:
                   ઓ તું જો ને જરા!
                   પૂજારી, પાછો જા!
માળી કરે ફૂલ-મ્હેકતી વાડી,
          ફૂલને તું અડ કાં?
ફૂલ ધરે તું: સહવાં એને
          ટાઢ અને તડકા!
                   એ તે પાપ કે પૂજા?
                   પૂજારી, પાછો જા!
ઓ રે, પૂજારી! આ મંદિર કાજે
          મજૂર વ્હે પથરા;
લોહીનું પાણી તો થાય એનું
          ને નામ ખાટે નવરા!
                   અરે, તું ના શરમા?
                   પૂજારી, પાછો જા!
ખેડૂતને અંગ માટી ભરાતી
          અર્ધ્ય ભર્યો નખમાં;
ધૂપ ધર્યો પરસેવો ઉતારી
          ઘંટ બજે ઘણમાં:
                   પૂજારી, સાચો આ!
                   પૂજારી, પાછો જા!
6-8-’29