છંદોલય ૧૯૪૯/રૂપ
Jump to navigation
Jump to search
રૂપ
હે રમ્ય રૂપ,
રહસ્યથી પૂર્ણ અગમ્ય છાયા
સમી તને ચંચલ કામ્ય કાયા,
અસ્પર્શ્ય ને તોય તું દૃશ્ય ધૂપ!
હે રમ્ય રૂપ,
તારી સમીપે મુખ મેં ધર્યું’તું,
તારું ચહી ચુંબન જે સર્યું’તું
સકંપ ને તો પણ ચૂપ ચૂપ!
‘સુશોભિની હે,
હઠાવ આ અંચલ, ગુંઠિતા, જો!
આ કામ્ય કાયા નવ કુંઠિતા હો!
ક્ષણેક હો ચંચલ, લોભિની હે!’
એવું કહીને મુજ બેય બાહુ
જ્યાં મેં પ્રસાર્યા, ક્ષણ હું હસી રહ્યો;
કિન્તુ તને ચંદ્રમુખી, ગ્રસી રહ્યો
શું એ ક્ષણે કોઈ અજાણ રાહુ!
અલોપ તું, ને તવ અંગઅંચલ
એ બાહુમાં જાય રહી; હસી રહી
જાણે મને એમ હવા ધસી રહી
એ શૂન્યમાં, હે ચિરકાલ ચંચલ!
૧૯૪૮