દલપત પઢિયારની કવિતા/મને હું શોધું છું!
ભાળ મળે નહીં ક્યાંય, મને હું શોધું છું!
કોઈ બતાવો ક્યાં છે મારી ભોંય? મને હું...
આગળ કે’તાં આગળ જેવું કશું નહીં,
પાછળ કે’તાં પાછળ જેવું કશું નહીં,
ડગલે પગલે હું જ મને આડો ઊતરું
ને હું જ મને અવરોધું છું....ભાળ...
કહો મને હું ચહેરે મહોરે કોને મળતો આવું છું?
ક્યાં છે મારી મૂળની છાપો? શું શું નિત સરખાવું છું?
હું અતડો, મારાથી અળગો
શું કોને સંબોધું છું!...ભાળ...
એમ થાય કે ઇચ્છાઓનાં જડિયાં ખોદી
આઘાં તડકે નાંખું!
બાજોઠ ઢાળી બેઠો બેઠો આનંદ મંગળ ભાખું!
એમ થાય કે નભમંડળનું આખું તોરણ
આંખે બાંધી રાખું,
વળી થાય કે છાયાસોતો વડલો વહેરી નાખું!
વારાફરતી વૃક્ષબીજમાં
હું જ મને વિરોધું છું.....ભાળ....
અમે અમારી ઓળખ વિશે આજ લગી બસ, હાંક્યે રાખ્યું!
અંદર કશું મળે નહીં ઉપર ચાદર જેવું ઢાંક્યે રાખ્યું!
સહી દસ્તક હું પોતે દલપતરાય, નહીં ઠામ, નહીં ઠેકાણું
અહીં નામ અધૂરું નોંધું છું...ભાળ મળે નહીં...