મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /ધીરો પદ ૨

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
પદ ૨

ધીરો

ખબરદાર! મનસૂબાજી

ખબરદાર! મનસૂબાજી,
ખાંડાની ધારે ચડવું છે;
હિંમત હથિયાર બાંધી રે,
સત્ય લડાઈએ લડવું છે.

એક ઉમરાવને બાર પટાવત,
એક એક નીચે ત્રીસ ત્રીસ;
એક ધણીને એક એક ધણિયાણી એમ,
વિગતે સાત ને વીશ;
સો સરદારે ગઢ ઘેર્યો રે,
તેને જીતી પાર પડવું છે.

પાંચ પ્યાદલ તારી પૂંઠે ફરે છે,
ને વળી કામ ને ક્રોધ;
લોભ, મોહ ને માયા, મમતા એવા,
જુલમી જોરાવર જોધ;
અતિ બલિષ્ઠ સવારી રે,
એ સાથે આખડવું છે.

પ્રેમપલાણ ધરી જ્ઞાનઘોડે ચઢી,
સદ્ગુરુ શબ્દ લગામ;
શીલ સંતોષ ને ક્ષમા ખડ્ગ ધરી.
ભજન ભડાકે રામ;
ધર્મઢાલ ઝાલી રે,
નિર્ભે નિશાને ચઢવું છે.

સુરત નુરત ને ઈડા પિંગળા,
સુષુમણા ગંગાસ્નાન કીજે;
મન પવનથી ગગનમંડળ ચઢી
ધીરા સુધારસ પીજે,
રાજ ઘણું રીઝે રે;
ભજન વડે ભડવું છે.