મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /રણયજ્ઞ કડવું ૧૦

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


કડવું ૧૦

પ્રેમાનંદ

રાગ કાલેરો
‘જાગો રે ભાઈ! ભીડ પડી છે,’ કરે વીનતી રાવણરાય:
‘નર-વાનરે લંકાગઢ ઘેર્યો, તુંને નિદ્રા કેમ સોહાય?’          ૧

શત સેવક તેડાવ્યા રાયે, કહ્યું ‘જગાડો કુંભકરણ.’
લક્ષ જોદ્ધા વળગી ઢંઢોળે, જાણે શું પામ્યો મરણ!          ૨

જળ છાંટ્યે નવ જાગે જોદ્ધો, તાપણાં કીધાં ચોફેર;
હૃદયે ઉપર શલ્યાપડ મેહેલ્યાં, કાનમાં ફૂંકે મદનભેર.          ૩

કપાળ ઉપર દુંદુભિ વાજે શરણાઈ નફેરી ઢોલ;
કરોડ મેઘશબ્દે સાદ કરે, પણ રાણો ન આપે બોલ          ૪

સૂંઠ-મરી નાસિકામાં મૂક્યાં, અજમો ચળાવ્યો નાસા માંહ્ય;
પાછો શ્વાસ જ્યાં મૂક્યો નિદ્રામાં અજમો-સૂંઠ ઊડ્યાં જાય.          ૫

હૃદયા ઉપર અશ્વ દોડાવ્યા, વઢાડ્યા મહિષ માતંગ;
તોેહે એ સૂતો નવ જાગે, સાણસે ત્રોડાવ્યાં અંગ.          ૬

નાનાવિધ ઓસડ અંજન કીધાં, ઉચલી પછાડ્યો વાર બે-ચાર;
પણ અઘોરીની ઊંઘ ન ઊડે, દીધા ઘૂંટણમાં ઘોર પ્રહાર.          ૭

વળી નાસિકા મધ્યે સર્પ ચલાવ્યા, વાયુ રુંધાયો લંકારાય,
કપોલ માંહે સર્પ અકળાયા, શ્રવણમારગે નીસરી જાય.          ૮

એમ વાજ આવ્યો રાવણરાજ, ન લાગ્યો એકે ઉપાય,
ત્યારે કુંભકરણની આવી અંગના નમન કરતી પાય.          ૯

‘કષ્ટ દીધે મારો કંથ ન જાગે, એને વાહાલા શ્રી ભગવાન;
જગાડું હું હેલામાત્રમાં, તમો કરાવો ભક્તિગાન.          ૧૦

ભક્ષ-ભોજન આણી રાખો, નહિ તો કરશે સહુનો આહાર,
રાવણે મદ્ય-માસ અણાવ્યાં, અન્નના કીધા અંબાર.          ૧૧

અપછરા પાસે નૃત્ય કરાવ્યાં, ગાન-તાન વાજે વાજિંત્ર;
કુંભકરણ ડોલ્યો જ્યમ મણિધર સાંભળતાં ગોવિંદ-ચરિત્ર.          ૧૨

ઊઠીને સરવ અન્ન આરોગ્યું, પછે પૂછ્યો સમાચાર:
‘હું કાચી નિદ્રાએ શીદ જગાડ્યો? આ શા વાનરના હોકાર?          ૧૩

રાવણે વાત કહી વિસ્તારી, જે રીતે દુભાણા શ્રીરામ:
‘અગત્ય માટે તુંને જગાડ્યો, કોણ કરે તું-વિણ સંગ્રામ?          ૧૪

સંગ્રામ કરો શ્રીરામ સાથે, કપિ પમાડો મરણ રે.’
વચન સાંભળી વીરનાં પછે શું બોલ્યો કુંભકરણ રે?          ૧૫