મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /લોયણ પદ ૩
અમર આંબો
જી રે લાખા! અબળા લોયણ તમને એમ ભણે રે જી
કૂંચિયું છે માલમ ગુરુજીને હાથ: લા...ખા!
ગુરુજી આવે તો તાળાં ઊઘડે રે જી.
જી રે લાખા! અમર આંબો જ્યારે રોપિયો રે જી.
એનાં પાડ તો પૂગ્યાં છે પિયાળ: લા...ખા!
સાખું...સરઘાપુર પૂગિયું ને
વેડનારો છે હુશિયાર: લાખા...!
અબળા લોયણ તમને એમ ભણે રે જી.
જી રે લાખા! ખૂંદી ખમે માતા પ્રથમી ને
વાઢી રે ખમે વનરાઈ: લા...ખા!
કઠણ વચન ઓલ્યાં સાધુડાં ખમે ને
નીર તો સાયરમાં રે સમાય: લા...ખા!–અબળા
જી રે લાખા! સૂરજ સમો નહિ ચાંદલો ને
ધરણી સમો નહિ આભ: લા...ખા!
ગુરુ રે સમો નહિ ચેલકો રે
જેણે મૂળગો ગુમાવ્યો છે લાવ: લા...ખા!–અબળા
જી રે લાખા! દૂધેં ભરી તળાવડી રે
જેની મોતીડે બાંધેલી છે પાળ:
સુગરાં હશે રે ઈ તો ભરી ભરી પીશે ને
નુગરા પિયાસા જાય: લા...ખા!–અબળા
જી રે લાખા! કાશી રે નગરના ઘાટમાં રે
લખ રે આવે ને લખ જાય: લા...ખા!
સાધુ રે જનનો સંદેશડો
ખુલાસે કહ્યો નવ જાય: લા...ખા!–અબળા
જી રે લાખા! લાખુંની ઓરગત લાખો વોરતો,
કરતો હીરાહુંદાં મૂલ: લા...ખા!
કરિયા ચૂક્યો ને થિયો કોઢિયો,
લાખો થિયો છે કોડીને રે મૂલ: લા...ખા!–અબળા
જી રે લાખા! બાર બાર વરસે ગુરુ આવિયા રે
લેવા રે લાખાની સંભાળ: લા...ખા!
હાથ તે અડવા ને કાયા સોનાની રે
લાખો થિયો છે કંચનને રે તોલ: લાખા-અબળા
જી રે લાખા! સોનું જાણીને તને સેવિયો રે
કરમે નીવડ્યું છે કથીર: લા...ખા!
શેલરશીની ચેલી લોયણ બોલિયાં
સાધુનાં ચરણુંમાં દેજો વાસ: લાખા!-અબળા