કાવ્યમંગલા/એકાંશ દે

એકાંશ દે

(પૃથ્વી)

પ્રભો ! છલકતા દયા-પ્રણય શાંતિના સાગરો,
અને જગ બળ્યું ઝળ્યું તહિં ઠરે, હરે, દુઃખ તું,
કૃપાળુ ! સહુનાં; મને નગુણને વિસારી મુક્યો
કશે? વિસર વાંક, હો તવ દયાથકી અંશ દે.

ઝળે રવિ શશી અને તરલ તારકોની મહા
પ્રચણ્ડ તમ વીંધતી પ્રખર પ્રાણવંતી પ્રભા,
અહો, દિશદિશાન્તરાળ નહિ તેજહીણો ય તો
મને તમસ-લીનને તવ પ્રભા ન કાં અંશ દે?

સ્ત્રજે જગત, ને વહે સકળ ભાર ભૂમિતણો,
અને વિકળ વિશ્વનાં દુખ હરે, ઠરે વિશ્વ આ ⁠ ૧૦
તુંમાં, જગત સ્થાપતી, ધરતી ને ય સંહારતી
અમેય તવ શક્તિનો મુજ ગરીબને અંશ દે.

અપાર તવ સૌમ્ય, રુદ્ર, રમણીય વ્હેતી મીઠી
સજીવન સુધાથકી સફળ જીવવા અંશ દે.
(સપ્ટેમ્બર, ૧૯૨૬)