કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – માધવ રામાનુજ/૨૫. ઓણ

૨૫. ઓણ

ડૂંડે બેઠા છે રૂડા દાણા પટલાણી,
                    ઓણ દીકરીનાં કરી દઈં આણાં...

          ગોફણ સંકેલીને મેલી દે, આવ્ય આંય
                             સોડમની પથરાતી છાયા,
          ચાંચને ઉલેચ્યે નઈં ઊણી થઈ જાય
                             આ લીલુડા દરિયાની માયા;
— દીકરિયું જેવાં આ પંખીડાં, ઈમનેય ઊડવાના આવશે ટાણાં...
                    પટલાણી, ઓણ દીકરીનાં કરી દઉં આણાં...

          મેંદીની ભાત્ય હોય એવી આ ખેતરમાં
                             ડૂંડાની ભાત્ય કાંઈ જાગે!
          પાનેતર પહેરીને ઊભેલી તરવરતી
                             કન્યા જેવી જ સીમ લાગે;
તારા આણામાં સાહેલિયુંએ ગાયાં’તાં —
                    સંભળાવ્ય આજ તો ઈ ગાણાં...
પટલાણી, કેવા ડૂંડાંને બેઠા છે દાણા!
                    પટલાણી ઓણ દીકરીનાં કરી દઈં આણાં...

૧૯૭૦ (અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૦૭)