કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/એકલો દરિયો

૧૯. એકલો દરિયો

આટઆટલી પથરાઈ છે રેતી તોયે સાવ એકલો દરિયો;
મોજાંઓની માયા અહીંયાં વહેતી તોયે સાવ એકલો દરિયો!

⁠બપોરના સૂરજમાં એની એકલતા અમળાય
⁠અને રાતના અંધારું થઈ એકલતા સંભળાય.
રંગરંગની માછલીઓ ને મોતી તોયે સાવ એકલો દરિયો!
મોજાંઓની માયા અહીંયાં વહેતી તોયે સાવ એકલો દરિયો!

⁠પંખીની છાયામાં દરિયો કણસે ખારુંખારું,
⁠તરડાયેલા તરંગથી હું ચહેરાને કંડારું.
ઝીણીઝીણી જાળ નજરની જોતી : મારો સાવ એકલો દરિયો!
મોજાંઓની માયા અહીંયાં વહેતી તોયે સાવ એકલો દરિયો!

૧૯૬૮⁠(કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૮૭-૮૮)