કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુરેશ દલાલ/ગીત

૨૮. ગીત

તરણાંની જેમ મને ફૂટે છે ગીત
⁠અને ઝરણાંની જેમ જાય વહેતાં,
હરણાંની જેમ એ તો ભટકે છે બ્હાવરાં
⁠ને કહેવાનું કાંઈ નથી કહેતાં.

ગીતોમાં ઘૂઘવે છે ભૂરું આકાશ
⁠અને શમણાંનો દરિયો ને રેતી,
કમળોને ખીલવાને એવી છે પ્યાસ
⁠કે પાંદડીઓ ભમરાને ભેટી.
કોણ હવે ભમરો ને કિયા ભવે પાંદડી
⁠ને કોનાં વમળ ને કોણ સહેતાં!

મખમલિયો એક એવો છલક્યો છે બાગ
⁠એમાં પંખી ને ઝાડ બધું એક,
ચંપો ને ગુલછડી સળગી ઊઠ્યાં, ને હવે
⁠બાવળને મળી ગઈ મ્હેક.
કોની છે મીટ અને કોની છે પ્રીત
⁠તમે પૂછો ને ચૂપ અમે બેઠા.

૧૨-૨-૧૯૭૪⁠(કાવ્યસૃષ્ટિ, પૃ. ૨૪૧)