ચાંદનીના હંસ/૧૨ ભેખડના જડબાંમાં...

ભેખડનાં જડબાંમાં...

ભેખડનાં જડબાંમાં ઓગળી બપ્પોર એની ભૂખરીવરાળ હું તો ધોધમાં,
કે આગળ વહી ગયેલ વ્હેળાની પછવાડે ભટકું સદાય મારી શોધમાં.

સૂરજ બનીને રોજ રાતા આ શહેરમાં
          પડછાયા ચીતરી જોયા.
સુકાયેલ ઝાડ અમે પીસાતા વ્હેરમાં
          હતા આકાર એ ય ખોયા.

કાળી ડિબાણ તૂરી ઊછળે પછડાટ એના તૂટે છે પહાડ કોષેકોષમાં...

મૂલક ત્યજીને હંસ ચાંદનીના ઊડી જતા
          તિમિરનાં બાજ રહ્યાં કાળવાં.
કર્ણમૂળે મારા હજી વલયો જે દોરતાં
          એ સૂરજના ટૌકા ક્યાં પાળવા?

તરસ્યો તાણીને અહીં સાગરમાં નાખી છે કોણે ખારાશ આવી ક્રોધમાં?
કે આગળ વહી ગયેલ વ્હેળાની પછવાડે ભટકું સદાય મારી શોધમાં...

એપ્રિલ–મે ’૭૪