સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/‘મરીઝ’/ગઝલ-કણિકા
ન આવે નીંદ ગયા એવું ખ્વાબ આપીને;
ગગન ન રહેવા દીધું આફતાબ આપીને…
આ પથ્થરોમાં તું રઝળાવે છે મને ઓ ખુદા!
ને મારા હાથમાં એક ફૂલછાબ આપીને…
છે એક મશ્કરી એની ‘કુરાન’ હો કે ‘ગીતા’,
સમય ન વાંચવાનો દે કિતાબ આપીને.
હવે કશો જ કયામતનો ડર રહ્યો ન ‘મરીઝ’,
હું જઈ રહ્યો છું જગતને હિસાબ આપીને.
…પીતો રહ્યો સુરા કે ન બદનામ કોઈ હો,
લોકો કહે ખુવાર થયો છે શરાબમાં.
એવો ડરી ડરીને હું જન્નત તરફ ગયો,
જાણે કે એની ભૂલ થઈ છે હિસાબમાં…
પ્રથમ જો થાય છે આ જિંદગી તમામ ગઝલ;
પછી લખાય તો એનું છે એક નામ ગઝલ!…
ન ધર્મભેદ છે એમાં, ન એની જાત ‘મરીઝ’,
આ અલ્લાહ અલ્લાહ ગઝલ છે કે રામ રામ ગઝલ!
આ નાનાં નાનાં દર્દ તો થાતાં નથી સહન,
દે એક મહાન દર્દ અને પારાવાર દે.
સૌ પથ્થરોના બોજ તો ઊંચકી લીધા અમે,
અમને નમાવવા હો તો ફૂલોનો ભાર દે!…
કંઈ પણ નથી લખાણ છતાં ભૂલ નીકળી,
કેવી વિચિત્ર પ્રેમની કોરી કિતાબ છે…
ખુદને ખરાબ કહેવાની હિંમત નથી રહી,
તેથી બધા કહે છે જમાનો ખરાબ છે!…