ભરત વિંઝુડાની ગઝલસંપદા/શરીરમાં

૨
શરીરમાં

મારા પહેલાં થાકી ગયો હું જ વિવમાં
બેસી ગયો છું એથી ઊભેલા શરીરમાં
લાગી જરા તરસ તો તરસનું જ નામ લઈ
પાણી જરાક રેડી દીધું છે રુધિરમાં
પોતાની જાતને જ ગળે બાંધવી પડે
ડૂબી શકાય તો જ મીરાંમાં કે મીરમાં
એ જેમ અંધકારમાં દીવો થઈ ગયાં
હું ફૂલ થઈ ગયો છું વહેતા સમીરમાં
દર્પણ ઉપરથી આંખ ઉઠાવી શક્યાં નહીં
ખૂંપી ગયું છે તીર સ્વયંમ્ નાં જ તીરમાં


(સહેજ અજવાળું થયું)