મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાલણ પદ (૧૦)
રમણ સોની
ગોવિંદ ગોકુલ સામું જુઓ
ગોવિંદ ગોકુલ સામું જુઓ, મુક્તિતણો હરિ દીજે દુઓ. ગોવિંદ ૧
અનેક વા’લા થાએ તમારે પ્રાણજીવન તમો એક અમારે. ગોવિંદ ૨
મેં ઘર માયા સર્વ છોડી, પ્રીત પીતાંબર તુજાશું માંડી. ગોવિંદ ૩
કુબ્જા સરખાં કોટિક આણો, અમને પોતાનાં કરી જાણી. ગોવિંદ ૪
અવગુણ પાખે નવ પરહરિયે, ત્યજીએ તેનું મન કાં હરિયે. ગોવિંદ ૫
મુહૂર્ત-માત્ર મળ્યાની સગાઈ, સાધુ ન છાંડે હળધર ભાઈ. ગોવિંદ ૬
લોકમાંહે દુખ કહેતી લાજું, એક વાર આવો તો ગાજું. ગોવિંદ ૭
દૈવ કઠિન મુને મરણ ન આપે, વિરહાનળ મારા તનને તાપે. ગોવિંદ ૮
નંદ-જશોદાએ મનડું વાળ્યું, નિર્ગુણ જાણીને સગપણ ટાળ્યું. ગોવિંદ ૯
જાણું છું હરિ ક્યાંથી આવે, જેને નગરની નારી ભાવે. ગોવિંદ ૧૦
સીતા સરખીને તમો મેલી, ભાલણપ્રભુ હું થઈ છું ઘેહેલી. ગોવિંદ ૧૧