મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /ઉદયરત્ન પદ ૧
ઉદયરત્ન
નરભય નયર સોહામણું, વણઝારા રે;
પામીને કરજે વ્યાપાર, અહો મોરા નાયક રે.
સત્તાવન સંવતતણાં; વણ પોઠી ભરજે ઉદાર. અહો
શુભ પરિણામ વિચિત્રના; વણ કરિયાણા બહુ મૂલ. અહો
મોક્ષ નગર જાવા ભણી; વણ કરજે ચિત્ત અનુકૂલ. અહો
ક્રોધ દાવાનલ ઓલવે; વણ માન વિષમ ગિરિરાજ. અહો
ઓલંગજે હલવે કરી; વણ સાવધાન કરે કાજ. અહો
વંશજાલ માયાતણી; વણ નાવ કરજે વિશ્રામ. અહો
ખાડી મનોરથ ભવતણી; વણ પડણનું નહીં કામ. અહો
રાગ દ્વેષ બેય ચોરટા; વણ વાટમાં કરશે હેરાન. અહો
વિવિધ વિરજ ઉલ્લાસથિ; વણ તે હણજે પહેલે ઠામ. અહો
એમ સર્વ વિધિ વિડારીને; વણ પોહોંચજે શિવપુર વાસ. અહો
ક્ષય ઉપસમ જે ભાવના; વણ પોઠી ભર્યા ગુણ રામ. અહો
નાયક ભાવે તે થશે; વણ લાભ હોશેં તેથી અપાર. અહો
ઉત્તમ વણજ જે એમ કરે; વણ ઉદય નમે વારંવાર. અહો