મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /ગંગાસતી પદ ૧૭

Revision as of 11:26, 16 August 2021 by MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|પદ ૧૭|ગંગાસતી}} <poem> વચનની શક્તિ સાનમાં સાન એક ગુરુજીની કહું...")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)


પદ ૧૭

ગંગાસતી

વચનની શક્તિ

સાનમાં સાન એક ગુરુજીની કહું, પાનબાઈ!
જેથી ઊપજે આનંદના ઓઘ રે
સિદ્ધ અનુભવ જેના ઉરમાં પ્રગટે;
તેને મટી જાય માયા કેરો ક્ષોભ. – સાનમાં૦
ભાઈ રે! ચૌદ લોકથી વચન છે ન્યારું, પાનબાઈ,
તમે તેની કરી લિયો ઓળખાણ,
જથારથ બોધ વચનનો જોતાં, પાનબાઈ,
મટી જાય મનની તાણાવાણ. –          સાનમાં૦

ભાઈ રે! વચન થકી ચૌદ લોક રચાણા,
વચન થકી ચંદા ને સૂર,
વચન થકી માયા ને મેદની, પાનબાઈ!
વચન થકી વરસે સાચાં નુર. –          સાનમાં૦

વચન જાણ્યું તેણે સરવે જાણ્યું, પાનબાઈ!
તેને કરવું પડે નૈ બીજું કાંઈ,
ગંગા રે સતી એમ બોલિયાં રે
તેને નડે નહીં માયા કેરી છાંઈ. –          સાનમાં૦