મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/૧૨૫.ભાદુદાસ

૧૨૫.ભાદુદાસ

ભાદુદાસ
કોઈ ભક્ત રામદાસના શિષ્ય . પ્રબોધક પદો રચ્યાં છે.
૧ પદ

સહેજે સહેજે આનંદઘન પ્રગટ્યા, પછી લહેરમાં લહેર સમાણી;

કોટિ જનમની મટી કલ્પના, ગુરુની થઈ ઓળખાણી;
નૂર નિરંતર નજરે ભાળ્યા, પરિબ્રહ્મ લીધા જાણી.          સંતો૦

હીરા માણેક ને મોતી પરવાળાં, એ નીકળી ગઈ ખાણી,
અનુભવ-દીવો જ્યારે કરમાં લીધો, ત્યારે પારસમણિ દરસાણી. સંતો૦

સદ્ગુરુ મુજ પર અઢળક ઢળિયા, બતાવી સરવે એંધાણી,
સહેજે સહેજે પિયુને પામી, પૂરણ પ્રીત બંધાણી.          સંતો૦

કેટલીક વાતો મુખએ વખાણું, આ તો અગમ ઘરની નિશાની,
રામદાસ-ચરણે જાણે ભાદુદાસ, જ્યાં ન પહોંચે વેદવાણી.          સંતો૦