કોડિયાં/ઘરજાત્રા

ઘરજાત્રા

પાર કર્યો પહેલો મહેરામણ
          અમુક્ત માનસ નીતરવા;
ઘર લથડેલો નીચો ઝંડો
          પર ઓથે ઊંચો કરવા.
ફૂલ મળ્યાં, આશ્વાસન પામ્યો,
          ના એકલ હું, સમજાયું;
લડાઈ સૌની જુદી જુદી,
          એક થતાં સત રોપાયું.
અખબારો આહ્લેક પુકારે,
          બીજો સમદર વીતી આવ!
દોડધામની દુનિયામાં તું
          અનહત હિન્દી ઢોલ બજાવ!
દુશ્મનના ધડાકારા વચ્ચે
          અહીં તહીં ગયા સાચા સૂર;
રોજિંદી એ કલમે મારા
          ના ઊતર્યાં હૈયાનાં પૂર.
ત્રીજે ટેકે રચ્યાં પુસ્તકો
          અર્થશાસ્ત્ર ઇતિહાસ ભરી;
ચોથો દરિયો પાર કરીને
          પરભાષાને આપ્ત કરી.
આત્મકથા સરજાવી ત્યારે
          જમણી મારી ફરકી આંખ;
વાત અનોખી સૂણી પૂર્વની
          પરદેશોએ લીધો પાંખ.
નવલકથા નાટક સર્જાતાં
          ઓળંગ્યા બે દરિયા સાથ;
પરભાષામાં મળ્યાં ચુંબનો,
          પરભાષામાં લીધી બાથ.
પરદેશણ ભર્યા જોબને
          પરદેશીએ માંડી મીટ;
આંખ વીંચાણી એ તંદ્રામાં
          શિર પર ત્યાં તો ડગ્યો કિરીટ.
યાત્રા કેરો અંત જણાયો,
          સર્વ જીત્યો એવું જ્યાં થાય;
સાત સમુંદર ઓળંગેલી
          કવિતાની કેડી પરખાય.
કમાન જેવો દેહ પાતળો,
          પકડું, પકડું, છટકી જાય;
પકડી, આળોટ્યાં જ્યાં, નીચે
          સ્વભોમનું ધ્રો-ખડ પથરાય!
ઊખડેલા નવ આંબા ઊગે!
          ઘરે ઊગેલા આભે પૂગે!
16-9-’48