કોડિયાં/વાયુગીત

વાયુગીત

સર્વ દેશનો વાસી તોયે
          પરવાસી સઘળા દેશે!
વિશ્વ ક્રીડાસ્થળ મારું તોયે
          ભમવું પરદેશી વેશે!
                   પવનગીત ઊભરાતું જાતું;
                   ત્રિલોક છંદ થકી ઊભરાતું!
સચરાચરમાં પેસી-પેસી,
          સઘળામાં હું પૂરું પ્રાણ!
કાર્ય કરીને પાછું જાવું,
          રાખ્યું ના કોઈ એંધાણ!
                   વાંછા સંવેદન ત્રાડે,
                   દિશા-દિશા પડઘા પાડે.
પિતૃદેશેયે પરદેશી,
          બંધન મુજને ભાવે ના!
આત્મવિલોપન માગ્યા વિણ કો’
          પંખી માળે આવે ના!
                   ઉત્કંઠાયે દેહ ધરે;
                   નૃત્ય કરંતી થરવિથરે!
સર્જાવું, સર્જાવું મોંઘું!
          અધીર હૃદય નાખે નિ:શ્વાસ!
ભેટ ધરીને ભાગી જાવું,
          કોઈ કરે એનોય વિકાસ?
                   શબ્દ-શબ્દ ગાજે કર્તા!
                   અતૃપ્ત, ઘેલી, સર્જકતા!
બ્રહ્માનેયે વિચલિત કરતો,
          વણથાક્યો સર્જનનો નાદ!
એવા શાશ્વત ઉદ્યમનાદે,
          પવનરાજના રાજે પાદ!
                   ઊગમ એ જ પ્રસરવું-ધાવું!
                   અટક્યા વિણ એકલતા ગાવું!