અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભગવતીકુમાર શર્મા/ગામ આવી ગયું

ગામ આવી ગયું

ભગવતીકુમાર શર્મા

લોહીમાં સૂર્ય જેવું ફૂટ્યું લખલખું — ગામ આવી ગયું;
ભાંગતી રાતે વર્તાયું મોંસૂઝણું — ગામ આવી ગયું.
જે વળાવાને આવી સડક કાળજીભી વળી ખુદ ગઈ
ને હવે વરસે લીલાશનું ઝાપટું — ગામ આવી ગયું.
મેં કર્યો મુજને હદપાર ચ્હેરાવિહોણી જલદ ભીડથી;
ઓળખે છે અહીં પાંદડેપાંદડું — ગામ આવી ગયું.
નંદવાયા નિયોની મણિ નાગના શિર ઉપર જે હતા;
આગિયાઓનું ટમટમતું તારોડિયું — ગામ આવી ગયું.
એરિયલથી ઢળી કાગડો હોર્નમાં ગૂંગળાઈ મર્યો;
બાના કંઠેથી છલકાયું પરભાતિયું — ગામ આવી ગયું.
વૉશબેઝિનથી ‘અત્ર લુપ્તા નદી’ની કથા ગઈ વહી;
ભાઠું રેતીનું ટેટી વડે ગળચટું — ગામ આવી ગયું.
ઘાસમાં — ચાસમાં ખાઈ લઉં એક-બે લીલાં ગોઠીમડાં;
બાળપણનું થશે ભીનું બાળોતિયું — ગામ આવી ગયું.
(છંદો છે પાંદડાં જેનાં, ૭-૧૨-૧૯૭૬)