અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/દુલા ભાયા ‘કાગ’/નો મળ્યા

Revision as of 08:03, 22 June 2021 by HardikSoni (talk | contribs) (Created page with "<poem> અમે નિસરણી બનીને દુનિયામાં ઊભા રે… ચડનારા કોઈ… નો મળ્યા રે… અમે,...")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

અમે નિસરણી બનીને દુનિયામાં ઊભા રે…
ચડનારા કોઈ… નો મળ્યા રે…
અમે, દાદરો બનીને ખીલા ખાધા રે…
તપસ્યાનાં ફળ… નો ફળ્યાં રે… ટેક

માથડાં કપાવી અમે… ઘંટીએ દળાણા… (૨);
ચૂલે ચડ્યા ને પછી પીરસાણા રે…
જમનારા… કોઈ નો મળ્યા રે… અમે.

નામ બદલાવ્યાં… અમે પથિકોને કાજે… (૨);
કેડો બનીને જુગ જુગ સૂતા રે…
ચાલનારા કોઈ… નો મળ્યા રે… અમે.

પગે બાંધ્યા ઘૂઘરા ને… માથે ઓઢી ઓઢણી… (૨);
ઘાઘરી પ્હેરીને પડમાં ઘૂમ્યા રે…
જોનારા… કોઈ નો મળ્યા રે… અમે.

કુહાડે કપાણા અમે… આગ્યુંમાં ઓરાણા… (૨);
કાયા સળગાવી ખાખ કીધી રે…
ચોળનારા કોઈ… નો મળ્યા રે… અમે.

સ્વયંવર કીધો આવ્યા… પુરુષ રૂપાળા… (૨);
કરમાં લીધી રૂડી વરમાળા રે…
મુછાળા કોઈ… નો મળ્યા રે… અમે.

‘કાગ’ બ્રહ્મલોક છોડ્યો છોડ્યો પતિતોને કાજે… (૨);
હેમાળેથી દેયું પડતી મેલી રે…
ઝીલનારા કોઈ… નો મળ્યા રે… અમે.