વસુધા/અમારો ભેદ
ચાલતી ચાંદની ત્યાં ને અમે આ ચાલીએ અહીં,
અમારે ભેદ બંનેને શકશે કોણ રે લહી?
આ બાજુ આંગણામાંનું તેજ હ્યાં ઉંબરે અડ્યું,
ને છાયાપગલું આ પા દીવાલે દૂર ત્યાં પળ્યું.
છાયા જ્યાં ભીંતની ને તે વૃક્ષની આટલું હટી,
એટલામાં નભે એણે હશે કૈં વાટને વટી.
સાગરે સાગરે એનાં ચુંબને ચોડતી જતી,
ગાંડી કે ગિરિરાજો શી ઊર્મિમાળા ઉછાળતી,
પૂર્વે પૅસિફિકે ઊગી, ઝગીને હિન્દી સાગરે
ઍટ્લૅન્ટિક વિષે એ ત્યાં હમણાં વહાણ નાંગરે. ૧૦
સ્નેહના સૌમ્ય સોદા એ બંદરે બંદરે કરી
ભરઢોળ કરંતી એ લેશે સૌ પૃથ્વીને ફરી.
ફરી સૌ પ્રવીને લેશે, દેશે એ સૃષ્ટિને સુધા,
લેશ આ દિલની દુગ્ધા ક્હેશે રે કોણ એહને?
એણે તે આભને આખે માંડવે મસ્તકે ધર્યો,
કેદની કોટડી માટે અમારો જીવડો ઢળ્યો.
અમારે આંગળાં માંહે ચાંદની ના પરોવવી,
અગાસીમાં ભરી એને રાસડે ના વલોવવી.
દર્શને જેહને ઊઠે ગિરિ શી ઊર્મિની ઘટા,
અમારા ઉરઅબ્ધિની જ્યોત્સ્નાની દૂર રે છટા. ૨૦
ચંદ્ર-ચંદ્રાનનાની એ હરીફાઈ ન દેખવી,
અબ્ધિ ને અમ હૈયાની હવે ના હોડ જામવી.
વિખેરી કેશને એના માંડવે મુખ પે રચી,
તેનાથી ઝૂલતી જ્યોત્સ્ના તેજનાં લૂમખે લચી
રહેલી દેખવી ને ત્યાં છુપાયા કેશમંડપે
મુખની ચાંદની, – પેલી ચાંદનીના ધમંડને
હરીને હસતી – ઝીલી ઊર્મિઓ ના ઉછાળવી,
ઍટ્લૅન્ટિક અમારાની ભરતી હાલ ખાળવી.
ચાલે છે ચાંદની પેલી, અમે આ ચાલીએ અહીં,
અમારે ભેદ બંનેનો શકાવો શે વિધે કહી? ૩૦