યાત્રા/કર અભય

કર અભય

અહો ક્યાંથી આવે કર અભય આ ભીત જગમાં–
કુશંકા સંકેચે મુકુલ ઉરનું જ્યાં થરથરે,
અને છાનાં ખુલ્લાં કંઈ વચમાં જે નિત સરે,
ત્યહીં કયાંથી આવે કર, વિકૃતિ જેને ન રગમાં?

કહે, ક્યાંથી તેમાં મધુર ધૃતિ, આ નિર્મલ દ્યુતિ?
શકે શું સીંચાયું મલહર અમી તું-સ્ફુરણમાં–
વસ્યું કિંવા હું-માં ભયહર કંઈ શુદ્ધ ગુણમાં–
નહીં રોકે જેથી તવ મન જરાયે કર-ગતિ?

ગમે તે હો, તારી કુસુમિત યુવામાં ય શિશુનો
લસે તે વિશ્રમ્ભ, ગ્રહ કુટિલનો કો ન ઉદય,
ત્યહીં રાજે નિત્યે સલુણ મધુને સ્વસ્થ વિજય,
હર્યો જેણે ગર્વ ત્રિનયન વિના પંચઈષુનો.

સખી ના, ના બ્હેની, નહિ પ્રિયતમા, માત્ર રમણી
રહી તે શી સૃષ્ટિ વિરચી મુજ સૌહાર્દ-નમણી!

જૂન, ૧૯૪૩