ગુજરાતી અછાંદસ કવિતા-સંપદા/સોયદોરો

ખારાઘોડા – ૩
નિખિલ ખારોડ

સોયદોરો
પારુલ કંદર્પ દેસાઈ


સોય છે તો દોરો છે
અને
દોરો છે તો સોય છે
એવું નહીં.
બંને એક જ છે, અભિન્ન
સોયદોરો.
૦

સોયથી
હંમેશા દોરવાતો ચાલે છે
દોરો
ક્યારેય
સોય પાછળ હોય
અને દોરો આગળ
એવું બનતું નથી.
૦

સોય હોય છે. નાજુક નમણી ચળકતી
પણ નક્કર
દોરો પણ હોય છે નાજુક, નમણો
ને વળી રંગબેરંગી
પણ નક્કર નહીં કાચો
ક્યારે તૂટી જાય ખબર જ ન પડે
૦

આમ તો સોય
સાવ મામૂલી, તુચ્છ,
એની કાંઈ કિંમત નહીં
પણ એકવાર
સોયમાં દોરો પરોવાઈ જાય
પછી
સર્જાય છે ચમત્કાર
વેરવિખેર કાપડના તાકાઓ
ફેરવાઈ જાય છે વસ્ત્રમાં
ઢાંકે છે એ સમગ્રને, સમસ્તને
૦

સોય શીખવે છે
સંધાવા માટે વીંધાવું પડે છે આરપાર
દોરો શીખવે છે :
સાંધવા માટે
પરોવાવું પડે છે આરપાર
૦

સોય દોરા વિના વીંધી શકે
પણ સાંધી ન શકે.
દોરો સોય વિના બાંધી શકે
પણ સાંધી ન શકે
૦

સોય આમંત્રે છે દોરાને
પોતામાં પરોવાઈ જવા માટે
પછી એ કાળો હોય કે ધોળો
લાલ, લીલો કે આસમાની
કે પછી પીળો, ગુલાબી, નારંગી...
એ કોઈને ય ના પાડતી નથી.
જો કે
એક સોયમાં
પરોવાઈ શકે છે
એક જ દોરો
એકથી વધારે ક્યારેય નહીં
૦

દોરો છો મારી પાસે
દોરાઓના ગુચ્છેગુચ્છ છે
પણ
સોય ક્યાં?
૦

જો તું પરોવાઈ ન શકે
મારી અંદર દોરાની જેમ
તો હું
કેવી રીતે સાંધીશ
આ ફાટી ગયેલા આભને?