પ્રત્યેક શ્વાસ કહી રહ્યો કે કોઈ આવનાર છે.
જાવું હો જિંદગી તો જા. મુજને લગીર વાર છે.
મારી વિપદને કોઈની જીભ ઉપર મૂકી જુઓ,
લોકની આંખ જે કહે, એ જ કથાનો સાર છે.
ઝીલી પ્રહાર નિત્યના રંગ ધરે છે જિંદગી,
એક રીતે વિચિત્રતા આપની, ચિત્રકાર છે.
જોઈને ખુશમિજાજમાં હિતચિંતકો ડરો નહીં,
મારા સતત રુદનનો આ એક નવો પ્રકાર છે.
વિરહમાં મારા હાલ પર પ્રકૃતિએ રૂદન કર્યું,
રાતનાં અશ્રુઓ હતાં, લોક કહે તુષાર છે.
લાગણીઓ શીશુ રહે, બુધ્ધિ ભલે ને પીઢ હો,
જીવી રહ્યો છું એ સમય સાંજ નથી, સવાર છે.
નિત્ય-વ્યથાને ‘જિંદગી’ ચિરશાંતિને મરણ કહે,
સત્યથી સાવ વેગળો જગમાં ‘ગની’, પ્રચાર છે.
૨૨-૧-૧૯૫૦