હરીશ મીનાશ્રુની કવિતા/કાવ્યઉત્તર
(શિથિલ, પૂર્વવત્, રિક્ત)
પવનમાં ઓગળ્યાં પંખી મૂકી નભને મનોહરમાં
હવે વ્યત્યય મુખરતો ફૂલનો મસૃણ પથ્થરમાં
હથેલીમાં પુનઃ વ્યાપી વળી છે રિક્તની રમણા
સ્વયંને સંગ્રહે કોઈ હજુયે શૂન્યના સ્વરમાં
શમ્યા તે સંશયો આ ભુર્જપત્રોની ત્વચા વિષે
હવે સરહદ ઊલંઘીને ઢળે શાહી નિરક્ષરમાં
અમલ ત્યાંથી જ આરંભાય છે અનહદની ભાષાનો
સમાપન પામતા બે હોઠ જ્યાં નીરવ નિરંતરમાં
ખરેલું ક્રૌંચનું પીછું સભરના દ્વાર પર ભૂલી
પ્રવેશ્યા પૂર્વવત્ મનમાં શિથિલ, – અર્થાત્ નશ્વરમાં