વન વચાળે આંખ ખૂલી
ને જોયું તો વન ગાયબ.
આંખો બંધ કરું તો
નજર દોડે
ચિત્તાથીયે તેજ.
ભરખી જાય હરણાંનાં બચ્ચાં
ને ચડી જાય આકાશથીયે ઊંચાં વૃક્ષો.
પણ આંખ ખૂલે ને વન ગાયબ.
ગાયબ એ ઘેઘૂર વૃક્ષો
ને દોડી રહી હોઉં
હું પોતે,
હરણાંઓનાં ઝુંડ ભેગી,
જીવ મુઠ્ઠીમાં લઈને.