તમે વહો શિરે સદાય બોજ (ફેરવો ન હાથ, વ્યર્થ ખોજ. ના, ન હું હસ્યો, હશે હવા ’થવા કદાચ કોઈ આભમાં વસ્યો), તમે સદાય પાય હેઠથી તણાઓ, (થાઓ ના ઊંચા, તમે ન ધર્મરાજ શા જણાઓ)... ના? ભલે, સ્વતંત્ર છો, થયું, કબૂલ; આ કહ્યું થઈ ગઈ જરાક ભૂલ.