આગ રંગે જાંબલી છે,
સત્યની ધૂણી ધખી છે.
આભની અદૃશ્ય સીડી,
પંખીની નજરે ચડી છે.
પુષ્પથી અત્તર થયો છું,
તું મને નક્કી મળી છે.
જો નહીં, તું સ્પર્શ એને
એ હવા પહેરી ઊભી છે.
એમણે આપેલ વીંટી,
મન, હજી તેં સાચવી છે?
જીવને જાકારો દે છે,
દેહની દાદાગીરી છે.
પૂછ જે ‘ઇર્શાદ’ને કે
શ્વાસની સિલક ગણી છે?
૩૧-૧-૨૦૦૯