આંસુડે વરસાદ પડ્યો ને ખેતરમાં ખારાશ;
હવે ઊગવું ક્યાંથી રણમાં એક ઝીણુંયે ઘાસ!
ડૂસકે ડૂસકે ગયાં દબાઈ આભ–ઊંચેરા પ્હાડ;
હવે ઝરણ ક્યાં! ભૂકો થૈને ઊડે હવામાં હાડ!
વજોગની વીજળીએ સળગી ગયા વનોનાં વન;
હવે ફૂલફળ કેવાં! તડતડ રહ્યાં તતડતાં મન!
ગયા ગુલાબી ચાકરીએ ને મને મેડીએ મૂકી;
ભીને વાયરે ભડકા ઊઠે, ઘરની ગાય વસૂકી.
સાંભળતાં આવ્યાં તે સાચું; પ્રીત ન કરિયો કોઈ
ભૂલી ગયાં ભાયગના દોષે, અમરવેલ આ બોઈ!
૨૪-૪-’૬૯