હોય નહિ
નહિ તો મેં શક્યતાઓને ફંફોસી હોય નહિ
કોઈની ગેરહાજરી વર્તાતી હોય નહિ
એ એવાં વાદળો છે જે વિખરાઈ જાય છે
હું એવી વીજળી છું જે પડવાની હોય નહિ
એવી રીતે એ મારા સ્મરણમાંથી જાય છે
જાણે બીજે જવાની રજા માંગી હોય નહિ
કાં લાગણીઓ એમને રોકી શકી નહીં
મારું જ મન મનાવવા રોકાઈ હોય નહિ
આકાશ કેમ આ રીતે વળગી પડ્યું મને
ક્ષિતિજને મેં મારી તરફ ખેંચી હોય નહિ
ઘરમાં ફરીથી આવવા માંડી જૂની હવા
દુનિયામાં એ ફરી ફરીને થાકી હોય નહિ
ઘરમાં હજીય જાવું ગમે છે મને ‘ફના’
એની નજર દીવાલ ઉપર ચોંટી હોય નહિ