લકીર
હું એકલો મુજ ઘરે અમથો ઘડી ઘડી
બેચેન થૈ ફરી રહું...
ભીંતો તણું રુધિર ચૂસતી ન્હોર શી હતી
ચોંટી સશક્ત જરી ના હલતી ગરોળીઓ.
ને કોક કોક ક્ષણ મૂષક આવતા જ્યાં
દોડી, અવાજ હૂલવી-ગજવી ખસી જતા...
કૈં કેટલીય ઊડતી રૂપ-કામ ભૂખી
ઊંચે ચડી ઝઘડતી અહીં મૂક માખો.
-સામે તરે વળગણી કૃશ, હાડખોખું.
ને ગોળમાં સળવળી હળવે ફણી સમો
અંધાર ઊતરી ધસે ડસવા મને; ત્યાં
... પછીતની જાળીમાંથી
આવી પડી કિરણ ફૂટતું... ભોંય નીચે,
જાણે સરી ગઈ... અચાનક આછી રેશમી
તારી પ્રિયે! હળુ હળુ સ્મિતની લકીર,
– લાગે હવે ભર્યું ભર્યું ઘર...
૧૯૬૪