અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભગવતીકુમાર શર્મા/ગામ આવી ગયું

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


ગામ આવી ગયું

ભગવતીકુમાર શર્મા

લોહીમાં સૂર્ય જેવું ફૂટ્યું લખલખું — ગામ આવી ગયું;
ભાંગતી રાતે વર્તાયું મોંસૂઝણું — ગામ આવી ગયું.
જે વળાવાને આવી સડક કાળજીભી વળી ખુદ ગઈ
ને હવે વરસે લીલાશનું ઝાપટું — ગામ આવી ગયું.
મેં કર્યો મુજને હદપાર ચ્હેરાવિહોણી જલદ ભીડથી;
ઓળખે છે અહીં પાંદડેપાંદડું — ગામ આવી ગયું.
નંદવાયા નિયોની મણિ નાગના શિર ઉપર જે હતા;
આગિયાઓનું ટમટમતું તારોડિયું — ગામ આવી ગયું.
એરિયલથી ઢળી કાગડો હોર્નમાં ગૂંગળાઈ મર્યો;
બાના કંઠેથી છલકાયું પરભાતિયું — ગામ આવી ગયું.
વૉશબેઝિનથી ‘અત્ર લુપ્તા નદી’ની કથા ગઈ વહી;
ભાઠું રેતીનું ટેટી વડે ગળચટું — ગામ આવી ગયું.
ઘાસમાં — ચાસમાં ખાઈ લઉં એક-બે લીલાં ગોઠીમડાં;
બાળપણનું થશે ભીનું બાળોતિયું — ગામ આવી ગયું.
(છંદો છે પાંદડાં જેનાં, ૭-૧૨-૧૯૭૬)