કમલ વોરાનાં કાવ્યો/39 ટોળું
ટોળું
બારીનો કાચ તોડી
સૂસવતું
ઘરમાં પ્રવેશ્યું
દીવાલો છત પર ફરી વળ્યું વેગે
ઊભરાતું
એકધારું
આગળ વધતું
પગ અંગૂઠે અટક્યું ન અટક્યું
નખ ઉતરડી
ઊતર્યું નસોમાં
લોહીમાં લબકારા લેતું ઊછળતું
છાતીમાં ઘૂઘવવા લાગ્યું
ત્વચાના રંધ્રોમાંથી ડોકિયાં કરતું
કોષકોષને કચડતું
મસ્તિષ્કમાં
કૂચ કરી ગયું
ઉગામેલા
મારા હાથ પર
ત્રાટક્યું
કોટિક કીટ થઈને
બાઝ્યું
ફોલી રહ્યું
એકધારું