કિન્નરી ૧૯૫૦/ઘૂમે પવન
આજ ઘેલો ઘેલો તે કંઈ ઘૂમે પવન,
એની લ્હેરમાં લ્હેરાય ગોરી, તારું ગવન!
તારા તે છેડલાને છેડી વહી જાય છે,
ઘૂમરાતો ઘેરમાં તોયે રહી જાય છે;
ધીરેથી કાનમાં આવી કહી જાય છે
તારા તે કાળજાનું શુંયે કવન!
આખુંયે અંગ તારું અદકું હેરાય છે,
મારી આંખોનું અજવાળું એમાં ઘેરાય છે;
ચંદા ને સૂરજનું નૂર જે વેરાય છે,
એમાં અંજાય મારા મનનું ભવન!
૧૯૪૮