છંદોલય ૧૯૪૯/ગર્વ

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
ગર્વ

તારે હતો એ પરિહાસ માત્ર?
કહે, વિધાતા, છલના હતી વા?
મને મળ્યું જે રસપાન પીવા
એ માહરું આ છલકંત પાત્ર
તેં છીનવીને કીધ ચૂર્ણ ચૂર્ણ!
તને હશે કે  : ‘ક્ષણમાં જ સિક્ત ને
અખંડ એ પાત્ર કરીશ, રિક્તને
ભરીશ રે હું જ પુન: પ્રપૂર્ણ!’
જાણું ભલા, અકળ એ તવ શક્તિ સર્વ;
એ કિન્તુ છે તવ દયામય ભિક્ષુદાન!
ને હું ન દીન, નહિ હીન, મને સ્વમાન;
હું માનવી! બસ હવે મુજ એ જ ગર્વ!
ને આ કટાક્ષ સમ ખંડિત શુષ્ક પાત્ર,
જાણીશ એય મુજ ગૌરવનું જ ગાત્ર!

૧૯૪૮