છંદોલય ૧૯૫૭/નિવેદન, ઑગસ્ટ ૧૯૫૬

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
નિવેદન, ઑગસ્ટ ૧૯૫૬

આથી હશે અન્ય ન કોઈ રસ્તો?
જે મૃત્યુ શો હોય ન સાવ સસ્તો
ને પથ્થરોથી વધુ હોય પોચો
(પોલીસનો થાય પછી ન લોચો),
ટોપી સમું હોય સ્વમાન જેમાં
ને વ્યક્તિનું ના અપમાન જેમાં,
નેતા સમો સાવ ન હોય નવ્ય
ને ભાષણો શો નવ હોય ભવ્ય,
જે બુદ્ધિજીવી સમ ન્હોય બુઠ્ઠો,
અશ્લીલ છાપાં સમ ન્હોય જુઠ્ઠો;
ભાટાઈ જેમાં નહીં ક્યાંય ગાવી,
ભોળી પ્રજાને નહીં ભાંગ પાવી,
વિચારની જ્યાં નવ હોય શૂન્યતા
ને ન્યાયની ન્હોય જરીય ન્યૂનતા,
વિરોધ જ્યાં હોય વિવેકશુદ્ધ,
જ્યાં યુદ્ધ હો શાંત જ, ધર્મયુદ્ધ;
જ્યાં રોષ તો હોય, પરંતુ રમ્ય,
જે નાટકી ના, પણ બુદ્ધિગમ્ય;
જ્યાં ના તિજોરી તપતી, ન તાપ
(એ દૂધ પીને ઊછર્યો જ સાપ);
સત્તા સમો જે નવ હોય અંધ,
ગોળી સદાની જહીં હોય બંધ,
ને ના કદી હો વટનો સવાલ,
જેમાં ન તેજોવધનોય ખ્યાલ,
જેમાં પ્રજાને નવ હોય લાત,
બેચાર જ્યાં સાંત્વનની જ વાત
(જે કેમ કે આ ખુરશી મળી છે
તે આ પ્રજાના જ પુણ્યે ફળી છે!),
જેમાં જરીયે નવ જાય વ્હેમ
અન્યોન્ય એવો પ્રગટે જ પ્રેમ,
હો સ્વર્ગ તો યે જૂઠથી ન લેવું,
પૃથ્વી પરે ક્યાંય ભલે જ ર્હેવું.
બિરાદરી ખેલદિલી સમાજે
ખિલાવવી હોય સદાય કાજે,
મનુષ્યમાં જે ઘર ઘાલી બેઠાં
અનિષ્ટ કૈં, કૈંક યુગોથી પેઠાં,
દેવા સદાની સહુને શિકસ્તો
હોવો ઘટે અન્ય જ કોઈ રસ્તો!

૧૯૫૬