બારી બહાર/૧૪. એક મિત્રને

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.


૧૪. એક મિત્રને

સખા ! સાથે જાતાં જીવન મહીં એવુંય બનતું,
ગમે રંગો, સૂરો, રૂપ સકલ તારા હૃદયને,
મને પ્યારાં લાગે નવ જરીય તે, ને મુજ ગમ્યાં
ન યે પામે તારા મન મહીં જરી સ્થાન પણ તે.

રહે તારી દ્રષ્ટિ સતત ઊડતી ‘કાલ’ ઉપરે,
અને મારાં નેનો સતત ભમતાં ‘આજ’ મહીં રે’;
મથે તું શ્રદ્ધાથી કંઈક જગ કાજે કરી જવા;
મને થાયે, એવા મન મહીં વળી ગર્વ કંઈ શા ?

ઊંચા આદર્શોના પલપલ તને સાદ પડતા;
અને વહેવારોના મુજ મન વિશે ખ્યાલ ભમતા;
ભરી આશા હૈયે તુજ : અવનિ આ સ્વર્ગ બનશે;
રહે પૃથ્વી,–મુજ મ ન વિશે એ અધિક છે.

વિરોધો વચ્ચે આ ઝરણ ઉરનું, નિત્ય વહશે
દિશે તારી, મારું : તુજ ઝરણ તેને શું મળશે