મણિલાલ હ. પટેલનાં કાવ્યો/‘મૅર મૂઈ...’
ઝાડવાએ ધારી ધારીને મને જોઈ...
કૂંપળની જેમ હું ય શરમાઈ,
દોડી ગઈ હરખ સંતાડવાની ઑલે
‘ક્યાં છે તું...’ પૂછે શોબિગી ને
પીપળ પર કંસારા રઘવાયું બોલે
‘મૅર મૂઈ...’ માએ કહ્યું ને –
હું તો માને વળગીને ખૂબ રોઈ...
ઝાડવાએ ધારી ધારીને મને જોઈ...
પાંદડાંમાં સૂરજ ઊતરે ને એમ
મારામાં ઊતરે છે ઝળહળતું ઝાડવું
અણજાણ્યું પંખી કૈં એવું તો ગાય
મારે નામ એનું કેમ કરી પાડવું
હું જ મને શોધું છું ક્યારની
મેં જ મને રસ્તામાં ખોઈ...
ઝાડવાએ ધારી ધારીને મને જોઈ...