મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /જંબુસ્વામી રાસ
યશોવિજય
(છેહ ન દેવા જંબુસ્વામીને વીનવતી એમની આઠ રાણીઓ)
દૃઢ નિશ્ચય જાણી કરી, હવઈ જંબૂની નારિ;
આઠઈ કર જોડી વદઈ, તૂં તરિઊ અમ્હ તારિ ||૭૯||
છાયા જિમ કાયા થકી, અલગી કદી ન હોઈ;
તિમ અમ્હે તુજથી કિમ રહું, અલગાં વાલિંભ જોઈ ||૮૦||
પાંચ સાષિ પ્રેમઈ દિઊ, હાથ ઉપરિ જે હાથ;
ભોગઈ જો પિઉ નવિ બન્યો, જોગઈ હો તુજ સાથ ||૮૧||
આઠઈ વહુઅર વીનવઈ રે, હવઈ પામી પ્રતિબોધ;
લારાં મ્હાંનઈ લીજિંઈ રે, થે છો વડવર જોધ;
મ્હાંકા વાલંભ છાંડ્યા કિઉં જવાસી,
આપણકા કિઊ છેડો હો,
અવરાંસ્યું રતિ જોડો હો,
છાંડ્યાં કિઉં જવાસી ||૮૨||
થે સિદ્ધ તો મ્હે સિદ્ધિ છાં રે, હર તો મૂરતિ આઠ;
થે અંબર મ્હે દિસિ ભલી રે, વાસ જો ચંદન કાઠ
||૮૩|| મ્હાંકા
થે ચાંદા મ્હે ચાંદણી રે, થે તરુઅરિ મ્હે વેલિ;
સૂકાં પણિ મુંકાં નહી રે, લાગી રહું રંગ રેલિ
||૮૪|| મ્હાંકા
થે વન તો મ્હે કેતકી રે, થે દીપક મ્હે જ્યોતિ;
થે યોગી મ્હે ભૂતિ છાં રે, અધિકારી તો દોતિ
||૮૫|| મ્હાંકા
થે આંબા મ્હે માંજરી રે, થે પંકજ મ્હે બાગ;
થે સૂરય મ્હે પદ્મિની રે, થે રસ તો મ્હે રંગ
||૮૬|| મ્હાંકા
થે ધરણીધર મ્હે ધરા રે, ષેત્ર ફળ્યા તો વાડિ;
થે પુણ્ય તો મ્હે વાસના રે, ભાગ્ય તો રેખા નલાડિ
||૮૭|| મ્હાંકા
થે સાયર તો મ્હે નદી રે, થે ઘન તો મ્હે વીજ;
શત શાખાઈં વિસ્તર્યા રે, થે વડ તો મ્હે બીજ
||૮૮|| મ્હાંકા
થે કંચન મ્હે વર્ણિકા રે, નંગ તો મુદ્રા સાર;
થે ચંપક મ્હે પાંખડી રે, મણિ આ જો થે હાર
||૮૯|| મ્હાંકા
જો પ્રસાદ તો વેદિકા રે, સૌધ તો ધ્વજ લહકંત;
દ્વીપ હુતાં જગતી હુસ્યાં રે, મેલ જ્યું રસના દંત
||૯૦|| મ્હાંકા
જો સંયમ તો ધારણા રે, જો રૂપી તો રૂપ;
સાકારઈં સાકારતા રે, અનુભવમાંહિ અનૂપ
||૯૧|| મ્હાંકા
અંતરયામી જાણસ્યઈ રે, અંતરંગ રસ ગોઠિ;
દૃષ્ટાંતઈ જે ભાષવું રે, હઈઈ તે આવઈ હોઠિ
||૯૨|| મ્હાંકા
સંયમ લેતાં સાથ રે, પ્રથમ દશાઈ સરાગ;
ધર્મ સંન્યાસિ પ્રકટ હુસ્યઈં રે, ઈમ તેહનો પણિ ત્યાગ
||૯૩|| મ્હાંકા
કેતા કહિઈં બોલડા રે, તુમ્હે છો ચતુર સુજાણ;
છેહ મ દેયો સાહબા રે, સુજસ વિલાસ પ્રમાણ
||૯૪|| મ્હાંકા