યાત્રા/ગા ગા તું!

ગા ગા તું!

ગા ગા તું મુરલિયા મત્ત બની,
ગા ગા તું અનાહત મંત્ર બની.

કેવી રાત હતી એ પૂનંમ તણી
કેવી કુંજ હતી એ કદંબ તણી,
કેવી પ્રીત ત્યારે પ્રગટી નમણી.
⁠ગા ગા તું મુરલિયા મત્ત બનીo

કેવાં કોમળ કૃષ્ણનાં નેણ હતાં,
કેવાં આતુર રાધાનાં વેણ હતાં,
⁠ગા ગા તું મુરલિયા મત્ત બનીo

કેવાં અંતરનાં તલ ત્યાં ઊઘડ્યાં,
કેવાં ચોઘડિયાં શુભ ત્યાં ગગડ્યાં,
કેવાં ગ્રંથન સર્વ સરી ત્યાં પડ્યાં.
⁠ગા ગા તું મુરલિયા મત્ત બનીo

પછી અધર ગયા અધરો શું ભળી,
એક હૈયાની પ્રીત બીજામાં ઢળી,
⁠ગા ગા તું મુરલિયા મત્ત બનીo

પછી ચંદ્રના ચરણ ગયા અટકી,
સારી સૃષ્ટિ થૈ ગોરસની મટકી,
લીલા એમ લસી મારા નટવરકી.
⁠ગા ગા તું મુરલિયા મત્ત બનીo


૨૩ ઑક્ટોબર, ૧૯૪૪