શ્રેષ્ઠ ચંદ્રકાન્ત શેઠ/૯૦. ને હું ખડી પડું છું...

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
૯૦. ને હું ખડી પડું છું...


આકાશ બંધ
ને આ દરવાજોય બંધ!
ચકરાતી ચાવી
ને અકળાતું તાળું!
સુંવાળી એક વાંસલડીની જ વાગી ગઈ છે ફાંસ.

હવે તો જ્યાં જોઉં ત્યાં બધે જ ઝળૂંબતા
ચિડાયેલા મનના
મૌનભર્યા મધપૂડા!
– મધવિહોણા ને મીંઢા!
હું તો આ ઘર ને પેલું ઘર કરતો કરતો
મારી રેઢિયાળ રેંકડીને પાછી વાળું છું
અડધે રસ્તેથી…

અને ત્યારે મારાં જ પગલાં
બેફામ બની,
મને ચોતરફથી ઘેરી,
મારાં રહ્યાંસહ્યાં ચીંથરાંયે કઢાવી,
મારી અસલયિત ઉઘાડી
મારી ધજ્જી ઉડાવતાં પૂછે છે:
થોરિયાને સાચવતું
કોઈ ઘર જોયું છે ખરું?
ને હું ખડી પડું છું મારા જ ખોડીબારામાં!

(ભીની હવા ભીના શ્વાસ, ૨૦૦૮, પૃ. ૧)