સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/મકરન્દ દવે/મૃતમિત્રો

મૃતજનો મારાં ખરાં છે સોબતી:
રોજ એની પાસ મળવા જાઉં છું,
ગીત એનાં રોજ ગરવાં ગાઉં છું,
પ્રેમના પ્યાલા છલોછલ પાઉં છું:
મૃતજનો મારાં ખરાં છે મ્હોબતી.
દેહહીણા દોસ્ત પણ શા જીવતા!
હાસ્યની એની લહર વિરમી નથી.
હાથમાં એના હવે ગરમી નથી,
નેનની જ્યોતિ છતાંય નમી નથી:
જીભ વિણ ચાલે જુગોની વારતા....
યાદ હું કોને કરું? કોને નહીં?
સ્વજન મારાં, રાહબર ને મિત્રનાં
અબરખી આછાં રહેલાં ચિત્ર આ,
નીરખ્યાં નયણે સહાય અનિદ્ર આ,
પાય જેને પ્રેમની ઝરણી વહી.
મૃતજનો કેરી જમાત મને જડી:
રોજ રહેતો મસ્ત એની સોબતે,
રોજ એની પાસ સરતો મહોબતે,
વાગતી પળ પળ હૃદયની નોબતે
ગેબની ચાલે અમારી ગોઠડી.