લાગ્યું હવે તો મૃત, લૈ સ્મશાને ગયા, ચિતાની પર જ્યાં સુવાડ્યો ને આગ મેલી, સહસા જ જાગ્યો વંટોળિયો, ડાઘુ થયા અલોપ, બેઠો થઈ એ, ક્ષણમાં જ, માનવી પાછો ફર્યો આ જગમાં, હતો કવિ.