કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – રાજેન્દ્ર શાહ/૩૧. બોલ

૩૧. બોલ

વાગે રે વરણાગિયું લીધું હાથમાં વાસણ ઠાલું.
બોલની હારે પાયલિયું રણકારે એને
માનસરોવર માંહ્યલા ઓલા કમલનો કૉલ આલું.
હળવી જો’યે ચાલ,
ન ભાંગે સાવ રે સૂકું પાન,
વાયરાનો બોલ સાંભળે એવા
સરવા જો’યે કાન;
સાવજનીયે સોડમાં સરી કરીએ અટકચાળું.
ભમરીને મધ ફૂલનું,
હાથી હરણને ખડ ખેરુ,
ભોરિંગને ભલું મેડક, ને
ન્હોરવાળાંને છાગ વછેરું;
ભરેલ પેટનો ભય ન, ભૂખ્યું હોય તો ભૂંડું ભાલુ.
તારલિયાનાં તેજ ને
વ્હેતાં વાંચીએ ઝરણપાણી,
આછેય તે અણસાર
ઝાઝેરી વણબોલાયલ વાણી;
રાનમાંજારનાં નૅણથી વીંધાય રૅણનું કાજળ કાળું.
(સંકલિત કવિતા, પૃ. ૩૦૯)