હૃદય તો કાચની જાણે કે નકશીદાર પ્યાલી છે, અને આ જિન્દગીએ ધ્રૂજતે હાથે જ ઝાલી છે, ફ-ક-ત એ રક્તથી રાતું અને રાતું નથી હોતું– સુરાહી આંખની એમાં ઢળે તેની જ લાલી છે. (દીપ્તિ, પૃ. ૮૦)